تاریخچه روستا

 

تاریخچه روستای پایین قاضی محله (یعقوبیه)

 

 

  در زمان قاجار حکومت در دست گیلانشاه (خاندان منجم باشی ها) بود. آنها

 

رشت و انزلی و سایر نقاط گیلان را تا شهرستان لنگرود به تصرف خود درآوردند و

 

حتی تا نزدیکی های روستای دریاسر هم آمدند. در آن زمان در شهر شلمان

 

کنونی در روستایی به نام قاضیان محله (بالاقاضی محله کنونی) ساداتی  از

 

رامسر به ان محل (قاضی محله) آمدند و در آنجا به زندگی پرداختند. که جد این

 

سادات بزرگوار به امام سجاد (ع) می رسید. آنان برای جلو گیری از تصاحب

 

باغهای توت و مزارع برنج (بدست خاندان منجم باشی) که در این محل (پایین

 

قاضی محله «یعقوبیه») وجود داشت وارد این محل شدند و در اینجا خانه سازی

 

کردند. آنها بعلت نفوذی که در دربار قاجار داشتند توانستند در این محل سکونت

 

یابند. در ابتدا شخصی بنام میرمحمدقاسم رودپسی (رانکوهی) که جد سادات

 

ساکن در پایین قاضی محله «یعقوبیه» است، به این محل آمد. او دارای ده فرزند

 

بود. 5 دختر و 5 پسر، که یکی از دختر ها در جوانی فوت کرد. دو پسر او به نام

 

های مرحوم سید محمد رودپسی قاضی محله ایی و مرحوم مهدی میر فاضل

 

قاضی محله ایی رود پسی در این محل (پایین قاضی محله «یعقوبیه») ساکن

 

شدند و مابقی فرزندان میرمحمدقاسم رودپسی به حوالی رشت و تالش رفتند

 

و پس از مرگ هم در همان جا دفن شدند. دو پسر باقی مانده پس از اسکان در

 

محل به کشاورزی پرداختند و صاحب فرزندانی شدند بطوری که در حدود سال

 

1298 ه.ش هفت خانه در یعقوبیه بنا شد. نام های خانوادگی سادات ساکن در

 

پایین قاضی محله «یعقوبیه»، که از نوادگان آن دو فرزنده میر قاسم (مرحوم سید

 

محمد رودپسی قاضی محله ایی و مرحوم مهدی میر فاضل قاضی محله ایی رود پسی) بودند به شرح

 

زیر است:

 

خانواده های فاضلی،سجادی،اصلمند،حجازی،محسن پور (ازفرزندان میرفاضل)

 

و خانواده های مرتضوی، بنی سعید، بنی هاشمی، انصاری و خورسندی (از

 

فرزندان سید محمد)

 

این محل در اوایل به سادات محله معروف بود. در اواخر دوره قاجار بیماری وبا 

 

همه ی مناطق اطرف را فرا گرفت حتی روستاهای مجاور پایین قاضی محله

 

(یعقوبیه) نیز از این بیماری در امان نمانند اما به لطف الهی این روستا از این

 

 بیماری در امان ماند، طی این زمان آن دسته از افرادی که دچار بیماری نشده

 

بودند جهت ایمن ماندن از آن به این روستا پناه آوردند. سادات ساکن در روستا از

 

این مهاجران استقبال کرده و از آنها پذیرایی کردند. با گذشت زمان و افزایش

 

جمعیت در حدود سال 1330 ه.ش تعداد خانه ها به 37 خانه افزایش یافت.

 

علت نام گذاری این روستا به نام پایین قاضی محله ، مهاجرت افردی از قاضی

 

محله شلمان به این روستا است که بعدا این روستا از سادات محله به پایین

 

قاضی محله معروف شد. در پایین قاضی محله قهوه خانه ی بزرگی بمدیریت

 

سید بزرگواری، بنام سید یعقوب بود. پایین قاضی محله روستایی بود که از

 

طریق آن به روستاهای فتیده، گالش خاله، گُل سفید، دریاکنار، پیرپشته،

 

سلطانمرادی، کمال الدین پشته راه می یافت. بنابراین برای رفت و آمد به

 

روستاهای ذکر شده خصوصاً در شب، می بایست از وسیله ی نقلیه (موتور)

 

استفاده می شد. مسافرانی که می خواستند به این محلات بروند مدتی را در

 

قهوه خانه اسکان می یافتند تا بتوانند به محله خویش راه یابند. از آن به بعد این

 

محل را با نام سید یعقوب می شناختند که پس از فوت این سید بزرگوار پایین

 

قاضی محله به یعقوبیه معروف شد. ناگفته نماند که این محل در زمان

 

حکومت پهلوی اول، استراحتگاه او در مسیر رفتن به رامسر و تهران بود. 

 

رضاشاه در سفر های متعدد خود به این محل، خانه های زیادی را در اینجا  

 

بنا کرد که بعدها توسط مهاجران (خاندانهای صداقتی،غلامی و ... ) خریداری

 

شد. با افزایش جمعیت در حدود  سال  1344 ه.ش مدرسه ایی به نام 

 

دبستان ولی عصر(عج) تاسیس شد. (ناگفته نماند که قبل از تاسیس

 

دبستان دانش آموزان برای تحصلیل به  شهر لنگرود می رفتند.)

 

 

سپس بعد از دو سال (در سال 1346 ه.ش) مسجد

 

امام سجاد (ع) در زمینی که وقف مرحوم علی پور بود بنا شد. 

 

 

 بین سالهای 1357 - 1355 ه.ش حمام عمومی پایین قاضی محله 

 

«یعقوبیه» نیز بنا شد.

 

 

ساختمان حمام عمومی روستا در سال 1393 پس از مرمت به

 

ساختمان دهیاری و شورای اسلامی تبدیل شده است.